Hail Paimon!: Wyjaśnienie dziedzicznego zakończenia

• Zakończenie Dziedziczne pozostawia otwarte pytania dotyczące obecności demona Paimona w pogrążonej w smutku rodzinie.
• Badanie zdrowia psychicznego, żałoby i dynamiki rodziny stanowi podstawę jawnego horroru w Dziedziczności.
• Decyzja reżysera Ariego Astera, aby zamiast diabła zagrać demona Paimona, dodaje głębi i oryginalności niepokojącym tematom filmu.

The Dziedziczny zakończenie jest otwarte na interpretację i pozostawia wiele otwartych pytań wokół demona Paimona. W Dziedziczny , Annie Graham jest artystką, której matka właśnie zmarła i chociaż jej syn Peter i mąż Steve wydają się być w większości obojętni na jej śmierć, córka Annie, Charlie, wydaje się szczególnie zaniepokojona. Rozpoczyna się krótka analiza osobliwych skłonności Charlie – odcinania głowy martwemu ptakowi i tworzenia nienormalnych stworzeń ze skrawków – zanim seria pozornie nieistotnych wydarzeń doprowadzi do jej przedwczesnej śmierci.

Od tego momentu film nagle wkracza w sferę nadprzyrodzoną, wprowadzając seanse, duchy i okultyzm. Jednakże niezależnie od tego, czy widma, które wydają się nawiedzać ich dom, są prawdziwe, czy tylko wzmocnione projekcją żalu, bardzo wyraźnie jest coś złego w tej pogrążonej w smutku rodzinie; i czy zakończenie „Witaj, Paimon”. Dziedziczny wydaje się szczególnie satysfakcjonujący, zależy od tego, jaką interpretację horroru wybierze publiczność.

Czy Dziedziczna 2 się dzieje? Pomysł na kontynuację Ariego Astera i wszystko, co wiemy

Hereditary to jeden z najbardziej szanowanych horrorów 2010 roku, a krążą pogłoski (podsycane przez reżysera Ariego Astera) na temat Hereditary 2:

Dosłowna interpretacja dziedziczna

Król Demonów Paimon zostaje wskrzeszony i zamieszkuje ciało Piotra

w Dziedziczny po zakończeniu okazuje się, że matka Annie była głęboko zaangażowana w okultyzm – mianowicie jako oddana czcicielka demona Paimona ( „jeden z ośmiu królów”. Piekło' ) — i zgodnie z misją kultu, Annie miała za zadanie pomóc Paimonowi w manifestacji ciała ludzkiego dziecka . Kiedy się urodził, próbowała wykorzystać Petera jako gospodarza, ale Annie była zbyt terytorialna, co nieumyślnie skłoniło ich do wykorzystania zamiast tego Charliego.

Biorąc jednak pod uwagę, że preferowano gospodarza płci męskiej, śmierć Charliego (przypadkowa, nieoczekiwana lub w jakiś sposób spowodowana przez Boga) działała na korzyść sekty. To spowodowało przeniesienie duszy Paimona do ciała Petera i wymagało to pomocy śmiertelnika, co wyjaśnia towarzystwo innej kultystki Joan (Ann Dowd).

Co więcej, to jest to Annie, która robiła wszystko, co w jej mocy, aby utrzymać rodzinę w napięciu aż do ostatnich kilku chwil filmu, sama zostaje opętana , nie tylko pomagając w śmierci Piotra, ale także w zmartwychwstaniu Paimona. Może powinna była to przewidzieć, biorąc pod uwagę, że symbol demona był zaśmiecony przez cały film – mianowicie na niej i na naszyjnikach jej matki.

Dawszy się oszukać, aby przywołać demona, Annie zostaje niestety pozbawiona tytułu matriarchalnego i w ramach ostatecznej ofiary odcina sobie głowę dla większego dobra; „większe dobro” jest w tym przypadku złem. W rzeczywistości powtarzające się w tym filmie dekapitacje sugerują, że śmierć Charliego (w drodze ścięcia głowy) nie była wcale zbiegiem okoliczności, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że symbol Paimona jest wyryty na słupie telefonicznym, który kończy się usunięciem jej głowy.

Na końcu, rodzina Grahamów zostaje najechana przez wyznawców demonów , matka Annie skutecznie doprowadza do wskrzeszenia demonicznej istoty, nawet po śmierci, a duch Paimona zamieszkuje ciało Petera. W rezultacie, Dziedziczny mocno odbija się echem Dziecko Rosemary I Omen , gdzie zło wyprzedzi dobro. To powiedziawszy, dosłowna interpretacja Dziedziczny jest tak samo skuteczna, jak ta, która mniej zagłębia się w zjawiska nadprzyrodzone, niż w zdrowie psychiczne.

10 najstraszniejszych kultów w horrorach, ranking

W ciągu ostatnich kilku lat w filmach pojawiło się kilka przerażających kultów, ale nie jest to nic nowego, ponieważ gatunek ten sięga początków historii kina.

kiedy wyjdzie Ginny i Georgia sezon 3

Głębsze spojrzenie na depresję i choroby psychiczne w rodzinie Grahamów

Postacie dziedziczne mogą reprezentować różne sposoby radzenia sobie ze smutkiem

Pod jawną grozą Dziedziczny to głębokie zanurzenie się w zdrowie psychiczne. Wcześniej w filmie, kiedy Annie uczestniczy w sesji terapii grupowej dla osób zmagających się ze stratą bliskiej osoby , otwiera się na temat historii problemów psychicznych w swojej rodzinie. Jej ojciec i brat nie tylko cierpieli odpowiednio na depresję psychotyczną i schizofrenię (w obu przypadkach doszło do samobójstwa), ale jej matka cierpiała na dysocjacyjne zaburzenie tożsamości. Nawet najbardziej fizyczne reprezentacje horroru (tj. ogień tryskający ze świec, zjawy pojawiające się w cieniu) mogą symbolizować skutki uboczne przypisywane tym schorzeniom psychicznym.

Na koniec coś dziwnego Dziedziczny zakończenie jest całkowicie otwarte na interpretację. Annie mogła być opętana lub jej objawy mogły osiągnąć punkt szczytowy poza kontrolą . Peter mógł być tak przerażony widokiem, którego był świadkiem na strychu, że był skłonny uciec przez okno na trzecim piętrze, gdyż w przeciwnym razie jego nasilające się epizody samookaleczenia zakończyły się samobójstwem.

Co więcej, to wszystko członków rodziny Grahamów można również interpretować jako reprezentujących różne sposoby radzenia sobie ze smutkiem . Z tego punktu widzenia Annie reprezentuje niepokój i samoobwinianie się/nieuzasadnioną odpowiedzialność. Tragedia tak ją obezwładnia, że ​​smutek przeradza się w poczucie winy. Zamiast zaakceptować stratę, znajduje się w ciągłym stanie „naprawiania”, podobnie jak w przypadku, gdy skupia się na najdrobniejszych szczegółach swoich modeli w zmniejszonej skali, Annie nie może powstrzymać się od dźwigania ciężaru każdej porażki, pomyłki i straty bez pozwolić sobie na uzdrowienie i odpuszczenie.

Z drugiej strony Piotr reprezentuje samookaleczenie. Niezdolny do wybaczenia sobie zdarzenia całkowicie niezależnego od niego, jego ból jest bardziej fizyczny niż cokolwiek innego. Niezależnie od tego, czy zostanie uduszony we śnie, uduszony przez owady, czy też siłą wrzucono jego twarz na powierzchnię szkolnej ławki i złamano mu nos, Forma żałoby Piotra w Dziedziczny jest reprezentowane przez karę . W pewnym momencie doświadcza nawet tych samych objawów wstrząsu anafilaktycznego, które Charlie odczuwał na chwilę przed śmiercią, co sugeruje, że jeśli Charlie musiał cierpieć, on też powinien cierpieć.

Dziedziczny jest odległy i powściągliwy Steve'a reprezentuje tradycyjne objawy dużej depresji . Jest zamknięty w sobie, introwertyczny, drażliwy, ospały. Symbolizuje spokojniejszy rodzaj depresji — rodzaj żalu, który siedzi na uboczu i obserwuje, ale wciąż jest wyniszczający i żrący. W filmie tak wielowarstwowym jak Dziedziczny , nie ma praktycznie ograniczeń co do tego, jak widzowie mogą to zinterpretować. Z jednej strony jest to eksploracja zdrowia psychicznego, ale inne wrażenia mogą z łatwością obejmować szerszy zakres tematów, takich jak polityka płci (poświęcenie kobiety-gospodarza dla preferowanego mężczyzny), nihilizm, przebaczenie, a nawet upadek „tradycyjnych wartości rodzinnych”. .'

Dziedziczny koniec został (w pewnym sensie) przepowiedziany

Lekcje angielskiego Petera stale nawiązują do greckich tragedii

Równie wstrząsające jak Dziedziczny być może, w żadnym wypadku nie próbuje wyciągnąć dywanu spod publiczności pod względem tego, jak mocny cios zapewnia. W rzeczywistości od samego początku obejmuje swój chorobliwy akt końcowy – jedynym warunkiem jest to, że wszystkie jego najdrobniejsze szczegóły wymagają ścisłej dbałości o szczegóły.

Przez cały film Lekcje angielskiego, które Peter prowadzi w szkole średniej, nieustannie nawiązują do greckich tragedii, czerpiąc oczywiste podobieństwa z obecną traumą jego rodziny . W jednej scenie cytat Sofoklesa brzmi: „Kara także przynosi mądrość”. Tak więc, gdy konflikt Grahamów w końcu osiągnął nieunikniony punkt wrzenia, chorobliwe ostrzeżenia stały się już gęste i wszelkie nadzieje zostały odrzucone. Ten film pachnie karą nie tylko dla swoich bohaterów, ale także dla widzów i... Dziedziczny zakończenie dostarcza jego najbardziej bezlitosny cios.

Na innych zajęciach Petera z angielskiego w szkole średniej jego nauczyciel mówi (odnosząc się do bohaterów bajki, ale pośrednio także do Petera i jego rodziny): „Wszyscy są pionkami w tej okropnej, beznadziejnej machinie”. Niezależnie od tego, jak zachęcająco może wydawać się światełko w tunelu, jest ono ulotne. Światło będzie wyjdź w końcu i los będzie miał swoje.

10 najlepszych horrorów o macierzyństwie

Od „Dziecka Rosemary” przez „Egzorcystę”, „Dziedziczność” po „Obcych” – niektóre z najwspanialszych horrorów, jakie kiedykolwiek powstały, opowiadają o lękach związanych z macierzyństwem.

Hail Paimon — wyjaśnienie demona (i dlaczego Ari Aster go wybrał)

Dziedziczny reżyser nie chciał zrobić filmu o diabłie

Król Paimon, jeden z królów piekła według Małego Klucza Salomona, dowodzi ogromnym legionem demonów i posiada głęboką wiedzę o przeszłości i przyszłości . Znany ze swojej zdolności do nauczania sztuki i nauk ścisłych oraz nadawania swoim wyznawcom specjalnych tytułów, wiedza Paimona jest przesiąknięta złożonością i wielkością. Wybór Paimona przez Aster, jak omówiono w a Reddit AMA , kierował się chęcią eksploracji niezbadanych terytoriów grozy, unikając stereotypowego przedstawiania diabła. Aster zauważył:

„Diabeł został skazany na śmierć. Paimon był moją ulubioną opcją, która pojawiła się w moich badaniach. Niektórzy już mi mówili, że Paimon to „oczywisty wybór”. Wygląda na to, że każdy jest krytykiem.

Decyzja ta odzwierciedla przemyślane zaangażowanie w tradycje demonologiczne, mające na celu zaskoczenie i zaniepokojenie widzów, być może zbyt dobrze obeznanych ze znanymi tropami kina grozy. Potwierdzenie reżysera dla krytyków uznających Paimona za „ oczywisty wybór ' podkreśla wyzwanie, jakim jest zrównoważenie nowości z oczekiwaniami gatunku. Do przedstawiają Paimona zamiast bardziej powszechnie rozpoznawalnej demonicznej postaci, takiej jak Diabeł wzbogaca Dziedziczny z warstwą oryginalności i głębi co odróżnia go od konwencjonalnych horrorów.

Wybór ten nie tylko ukazuje zaangażowanie Aster w innowacje narracyjne, ale także wzmacnia zapadające w pamięć motywy filmu, sprawiając, że obecność Paimona jest nie tylko szczegółem, ale kamieniem węgielnym jego niepokojącego uroku. Poprzez Dziedziczny , Aster z powodzeniem wypełnia lukę pomiędzy tradycyjnymi elementami horroru a nowatorskim podejściem do opowiadania historii, wyznaczając film jako wyróżniającą się pozycję w gatunku i utrwalając jego miejsce w annałach kina grozy.

Dziedziczny

*Dostępność w USA

• strumień
• wynajem
• kupić

Niedostępne

Niedostępne

Niedostępne

Dyrektor

Ari Aster

Data wydania

7 czerwca 2018 r

Rzucać

Toni Collette, Milly Shapiro, Zachary Arthur, Gabriel Byrne, Mallory Bechtel, Alex Wolff, Ann Dowd

Czas wykonania

2h 7m