10 świetnych cytatów z horrorów, o których nikt nie mówi
Niektóre z najbardziej skutecznych cytatów w przerażenie historia kina została pozornie zapomniana w porównaniu z niektórymi bardziej zapadającymi w pamięć bohaterami.Niektóre cytaty z horrorów są tak kultowe, że odbijają się echem w popkulturze: Oto Johnny! Lub Są tutaj! Jednak gatunek ten jest również pełen subtelniejszych, mrożących krew w żyłach wersów, które chowają się pod krwią i chaosem ich filmu.
Te mniej znane cytaty często ujawniają głębsze znaczenia dotyczące bohaterów. Podkreślają swój ból lub szerszą tematykę filmu. Od szatańskiej pokusy po traumę pokoleniową i nihilistyczne zło, te przeoczone wersety dowodzą, że największa siła horroru często nie kryje się w krzykach, ale w słowach.
Grzech nigdy nie umiera. – Małgorzata Biała Carrie (1976)
Po przesiąkniętej krwią kulminacji Carrie tytułowy bohater wraca do domu zdesperowany, szukając pocieszenia. Przesiąknięci wstydem i rozpaczą Carrie, ikona horroru Sissy Spacek zwraca się do swojej matki Margaret White a fanatyk religijny, który nie pozdrawia jej ze współczuciem . Zamiast tego sugeruje modlitwę i wypowiada złowieszcze słowa: Grzech nigdy nie umiera.
Ta kwestia pojawia się chwilę przed atakiem Margaret na córkę, próbując ocalić jej duszę, co prowadzi do ostatecznego aktu zemsty Carrie. Ta krótka wymiana zdań, wygłoszona w cieniu tragedii, doskonale oddaje Carrie centralne temat represji i dziedzicznej traumy . Słowa Margaret są zarówno proroctwem, jak i przekleństwem.
Linia Margaret sugeruje, że wina i kara za grzech mają charakter cykliczny – przechodzą z matki na córkę. Choć często przyćmiewane przez bardziej znane tyrady Margaret Grzech nigdy nie umiera trwa jako cichy horror – przypomnienie tego Raz zasiany ból trwa nadal . Zapowiada także niespodziewaną ostateczną panikę, gdy Carrie pozornie powraca z martwych.
Zabij jej matkę! – Pamela Voorhees Piątek 13 (1980)
Zanim Jason Voorhees stał się ikoną slashera, jego matka Pamela była tą, która dzierżyła maczetę W Piątek 13-tego . Kiedy wychodzi na jaw jej tożsamość zabójcy, przypomina sobie utonięcie syna i głos, który ją namawia: Zabij ją, mamusiu! To głęboko niepokojący moment, gdy obserwujemy pogrążoną w żałobie matkę, która poprzez szaleństwo dokonuje zemsty na swoim synu.
Scena ta jest w równym stopniu horrorem, jak i złamanym sercem. Głos Pameli zmienia się z delikatnego w obłąkanego gdy rozmawia z wyimaginowanym duchem swojego syna. To zmienia cały film, zmieniając coś, co wydawało się szaleństwem zabójcy bez twarzy, w historię kobiety złamanej przez zaniedbanie i żal.
Wielu często o tym zapomina Piątek 13-tego zaczęło się od tragedii matki, a nie rzezi Jasona. Na większe uznanie zasługuje zwłaszcza występ Betsy Palmer i ten cytat. Palmer przekształcił zemstę w coś niepokojąco matczynego i ustalił motywy matka-syn, które stały się niezbędne dla serii.
Żadnych łez, proszę. To strata dobrego cierpienia. – Piekielny Pogromca Pinheadów (1987)
Kiedy Kirsty Cotton wzywa Cenobitów do szpitala w Piekielny Pogromca ona błaga o litość. Pinhead, przywódca demonicznych istot, odpowiada chłodno: Żadnych łez, proszę, to strata dobrego cierpienia. To jest taka linia uosabia sadystyczną elegancję koszmarnego świata Clive’a Barkera.
Ten moment uwypukla paradoks Piekielny Pogromca : jego potwory są zarówno oprawcami, jak i filozofami. Pinhead nie tylko grozi Kirsty; on jest rozkoszując się sztuką agonii . Rytm i dykcja wersu (uprzejma, ale przewrotna) odzwierciedlają istotę, która postrzega ból jako performans.
Chwila Rozerwiemy twoją duszę na strzępy przyciąga całą uwagę, ten wcześniejszy cytat może być jeszcze bardziej złowieszczy. Jest poetycki, pełen mrocznego humoru i wygłoszony z takim spokojem, że tak jest przekształca okrucieństwo w ceremonię y. Elokwencja Pinheada w całym tekście Piekielny Pogromca czyni jego zło niezapomnianym.
Chłopcze, następne słowo, które wyjdzie z twoich ust, lepiej, żeby było genialnym pieprzonym Markiem Twainem. Bo na pewno zostanie wyrzeźbiony na twoim nagrobku. – Otis Diabelskie odrzucenia (2005)
W brutalności Roba Zombiego Odrzucenie diabła Otis Firefly wyróżnia się jako najbardziej przerażająco elokwentny z zabójców . Podczas sceny z zakładnikiem w motelu jedna z ofiar ma odwagę zabrać głos. Przerażające odpowiedzi Otisa: Chłopcze, niech następne słowo, które wyjdzie z twoich ust, niech będzie jakimś genialnym, pieprzonym gównem Marka Twaina, bo na pewno zostanie wyryte na twoim nagrobku.
Dostarczona ze spokojną precyzją linia Otisa łączy sadyzm z poezją. Nie jest to krzyczone, lecz szeptane jak Pismo Święte. Kontrast między jego prymitywnym humorem a odniesieniami literackimi nadaje moment surrealistyczne wyrafinowanie . To okno na to, jak Otis idealizuje własne okrucieństwo Odrzucenie diabła.
porządek kinowy MCU
Ten Odrzucenie diabła cytat jest zwykle przyćmiony przemocą filmu. Jednak tak jest jeden z najostrzejszych tekstów Zombiego . Pokazuje, że prawdziwy horror nie zawsze wymaga krzyku; czasami najbardziej przerażająca jest cisza przed aktem.
Czy chciałbyś żyć smakowicie? – Czarny Phillip Czarownica (2015)
Na koniec Roberta Eggersa Czarownica Thomasin straciła rodzinę i wiarę. Nagle odezwał się rodzinny kozioł, Black Phillip : Czy chciałbyś żyć smakowicie? Linia to jedno i drugie oferta i pokusa : szeptana obietnica samego diabła.
Scena rozgrywa się w zapadającej w pamięć ciszy. Głęboki i uwodzicielski głos zachęca Thomasin do porzucenia cierpienia i przyjęcia mocy. Fraza żyć smakowicie staje się odurzająca metafora wolności przyjemności i samostanowienia w purytańskim świecie.
Niewiele wersów współczesnego horroru ma tak wielowarstwowe znaczenie. Nie chodzi tylko o pakt ze złem; chodzi o wyzwolenie z represji . Często jednak sprowadza się to do statusu mema. Prawdę mówiąc, to jest ten moment Czarownica kiedy tragedia Thomasina przemienia się w triumfalny grzech w sprawczość.
Zapomniałeś o pierwszej zasadzie przeróbek, Jill… Nie pierdol się z oryginałem. – Sidney Scre4m (2011)
W Scre4m czwarta odsłona serii metahorrorów Sidney Prescott po raz kolejny staje twarzą w twarz z nowym zabójcą Ghostface. Tym razem jest to jej żądna sławy kuzynka Jill. Kiedy Jill się przechwala odkrywając historię na nowo dla nowego pokolenia Sidney warczy na nią Zapomniałeś o pierwszej zasadzie remake’ów, Jill… nie pierdol się z oryginałem.
Scena doskonale odzwierciedla Krzyk samoświadomość franczyzy. Nie tylko Sidney walczy, ale sam Wes Craven przeciwstawiając się obsesji Hollywood na punkcie restartów . Wiersz kończy się oczyszczającą ostatecznością, łączącą metakomentarz z prawdziwym twardzielstwem.
Chwila Scre4m nie zyskał takiego uznania jak wcześniejsze wpisy, ten cytat to czyste złoto horroru. To cementuje Sidney jako jedna z najbardziej samoświadomych i trwałych finałowych dziewcząt w kinie . Na zawsze pozostanie wyzywająco zabawna i nie do zabicia, niezależnie od jakości filmu.
Ponieważ byłeś w domu. – Nieznajomi Nieznajomi (2008)
W Nieznajomi trzech zamaskowanych złoczyńców wchodzi do domu pary i zaczyna bezlitośnie atakować parę. Podczas mroczny punkt kulminacyjny horroru a po godzinach męki przerażona para w końcu pyta zamaskowanych napastników, dlaczego stali się celem. Odpowiedź brzmi przerażająco proste : Ponieważ byłeś w domu. I tyle – nie ma motywu, nie ma zemsty, nie ma powodu.
Cała scena opiera się na tym minimalistycznym okrucieństwie. Odbierając logikę Nieznajomi uderza w pierwotny strach : przypadkowa bezsensowna przemoc. To horror zrodzony nie z potworów, ale z ludzkiej obojętności.
Ten cytat jest jednym z najstraszniejszych we współczesnym horrorze właśnie dlatego, że taki jest takie przyziemne i proste . Zło nie potrzebuje usprawiedliwienia, czasem po prostu puka do drzwi. Jednak pomimo swojej świetności rzadko jest wymieniany wśród wielkich, co tylko czyni go bardziej zapadającym w pamięć.
Nie byłeś zadowolony z tych historii, więc musiałem przyjechać. – Candyman Candyman (1992)
Cukierek zaproponował współczesną opowieść ludową inspirowaną miejskimi legendami. Kiedy Helen Lyle po raz pierwszy spotyka Candymana w ciemnym garażu, ten wyłania się z cienia i mówi Nie byłeś zadowolony z tych historii, więc byłem zmuszony przyjechać. Jego głos rozbrzmiewa echem ciepłym, ale władczym, gdy wkracza w światło odsłaniające jego twarz.
Cytat trafnie oddaje istotę miejskich legend; Jak ciekawość i niedowierzanie dają mitom nowe życie . Przybycie Candymana nie jest zemstą; to spełnienie. Sceptycyzm Heleny skłonił go do zatarcia granicy między narratorem a historią. Co więcej, podkreśla niepokojąco uwodzicielską jakość tej postaci.
filmy typu John Wick
Candyman Tony’ego Todda jest równie pociągający, co przerażający. Choć w cieniu haczykowatych obrazów i zapadającej w pamięć ścieżki dźwiękowej filmu, ta kwestia jest wśród najbardziej eleganckich w horrorze . To uwodzicielski i żałobny obraz Candymana jako tragicznego bóstwa wiary stworzonego przez ludzką potrzebę strachu i folkloru.
To bardzo dziwnie wyglądający starszy pan. – Minnie, narzeczona Frankensteina (1935)
Kiedy Doktor Pretorius przybywa do zamku Frankensteina w Narzeczona Frankensteina – zauważa ekscentryczna pokojówka Minnie To bardzo dziwnie wyglądający starszy pan, proszę pana. To moment wykorzystany dla humoru. Jednak to niesie ze sobą głębsze znaczenie pod powierzchnią .
Wyreżyserowany przez Jamesa Whale’a, zdeklarowanego geja Narzeczona Frankensteina był obciążony podtekstem LGBTQ+ w czasach, gdy nie można było tego otwarcie powiedzieć. Obozowe maniery teatralne Pretoriusa i jego więź z Frankensteinem tworzą linię Minnie zamierzone mrugnięcie do publiczności, która zrozumiała . Z perspektywy czasu ten mały cytat wydaje się rewolucyjny.
To przebiegłe potwierdzenie queerowości w horrorze z lat 30. ukryte na widoku . Teraz, gdy społeczność LGBTQ+ odzyskała termin queer, odniesienie to stało się jeszcze bardziej wyraźne. To, co kiedyś zostało zakodowane, stało się teraz celebrowane, przekształcając przeoczony moment w kamień węgielny historii horroru LGBTQ+.
Wiem, że za współczucie jednej żywej istoty zawrę pokój ze wszystkimi. Mam w sobie miłość, jaką ledwo możesz sobie wyobrazić, i wściekam się, w jaką byś nie uwierzył. Jeśli nie mogę zadowolić jednego, dogadzam drugiemu. – Potwór Frankenstein (1994)
U Kennetha Branagha Frankensteina stworzenie konfrontuje się ze swoim stwórcą błagając o towarzysza . Kiedy Victor odmawia, Potwór ostrzega: Mam w sobie miłość, jaką ledwo możesz sobie wyobrazić, i wściekłość, w którą nie uwierzysz. Jeśli nie mogę zadowolić jednego, pofolguję drugiemu.
Zaczerpnięte bezpośrednio z powieści Mary Shelley przemówienie to całkowicie humanizuje Potwora. To nie tylko groźba: to prośba zrodzona z samotności, samoświadomości i bólu. Jego elokwencja ostro kontrastuje z arogancją Victora, który ujawnia, kim naprawdę jest prawdziwy potwór. Choć przyćmione przez klasyczne jednolinijkowe modele ze starszych modeli Frankensteina filmy, ten cytat jest głęboko piękny.
Przypomina widzom ten horror może być głęboko emocjonalne ; że najstraszniejszą rzeczą nie jest potworność, ale utrata empatii. W jednym z najważniejszych tematów horrorów ten wers pomaga ujawnić, że Potwór jest źle rozumiany i wpychany przez społeczeństwo w nikczemność. To oszałamiające przerażenie linia filmowa obciążona konsekwencjami.
